در سال‌های بعد، او همراه با دیگر تروتسکیست‌های ایرانی در اروپا، یک گروه سیاسی تشکیل داد که مخالف استالینیسم، مائوئیسم و گرایش‌های چریکی بود، گرایشاتی که در آن زمان در میان دانشجویان ایرانی خارج از کشور بسیار محبوب بودند. این گروه خود را تروتسکیست می‌دانست و در ارتباط با دبیرخانه متحده بین‌الملل چهار (USec) بود. فعالیت‌های گروه بر اساس رویکرد برنامه انتقالی تروتسکی و چهار کنگره اول بین‌الملل کمونیست بود. در لندن، در طی دهه ۱۹۷۰، گروه یک نشریه نظری و سیاسی به نام کندوکاو تولید می کرد که سپهر با آن همکاری می کرد. این نشریه هدف خود را ترویج مارکسیسم انقلابی تعریف می‌کرد،. گروه همچنین پیگیرانه از حقوق دموکراتیک و به ویژه حقوق زندانیان سیاسی در ایران دفاع می کرده و در این رابطه کمیته ضد اختناق در ایران (CARI) را تأسیس کرد.

در بهمن ماه ۱۳۵۷ با آغاز انقلاب در ایران، گروه به ایران بازگشت و بلافاصله کنگره وحدت تروتسکیست‌های ایرانی برگزار شد. این کنگره عمدتاً طرفداران USec و هواداران ایرانی حزب کارگران سوسیالیست ایالات متحده آمریکا موسوم به گروه ستار را گرد هم آورد. در پی این کنگره، در اسفند همان سال حزب سوسیالیست کارگران ایران تأسیس شد. جهت‌گیری این حزب بر ایجاد یک سازمان کارگری در ایران متمرکز بود.

فعالیت‌های حزب در دفاع از حقوق دموکراتیک زنان، خلق عرب، بیکاران و زحمتکشان در خوزستان تأثیر بسیاری بر اذهان عمومی مردم منطقه گذاشت و موجب نگرانی شدید رژیم شد. فعالین حزب در خوزستان، به خصوص در اهواز، مورد حملات پی در پی رژیم قرار گرفتند. سرانجام رژیم در خرداد ماه ۱۵ تن از اعضاء حزب در اهواز را دستگیر کرده و برای آن‌ها حکم اعدام صادر کرد. با کاراز تبلیغاتی گسترده‌ای که حزب برای آزادی آنان به راه انداخت رژیم زیر فشارهای بین‌المللی ناگزیر شد پس از ۹ ماه آنان را از زندان آزاد کند.

پس از انقلاب با مطرح شدن مسئلۀ حمایت برخی از گروه‌ها و احزاب چپ از خمینی در برابر امپریالیزم امریکا، در حزب کارگران سوسیالیست نیز دو گرایش به وجود آمد. سرانجام پس از شش ماه فعالیت، اعضای گروه سابق انجمن ستار از حزب انشعاب کردند و پس از مدتی نام حزب کارگران انقلابی را برای تشکیلات خود انتخاب کردند. این گروه کاملاً در خدمت رژیم درآمد و چند سالی به فعالیت سازشکارانه با رژیم اسلامی ادامه داد تا این که سرانجام خود را منحل کرد

پس از انشعاب در حزب، جناح مبارز نام حزب کارگران سوسیالیست را حفظ کرد و سپهر عضو این جناح بود. حزب در شرایط سخت غیرقانونی بودن نشریات چه باید کرد، کارگر، کارگر سوسیالیست، نظم کارگر را منتشر کرد و با ایجاد انتشارات طلیعه به ترجمه و انتشار آثار مارکسیستی پرداخت. تمامی این آثار را می‌توان در وب‌سایت آرشیو حزب کارگران سوسیالیست که توسط سپهر ایجاد شده است، مشاهده کرد.

سپهر در تأسیس حزب کارگران سوسیالیست ‍مشارکت داشت و بعد از انشعاب در جناح مبارز فعالیت می‌کرد. در سال ۱۳۶۱، در جریان تضفیه های سیاسی دانشگاه، سپهر به دلیل فعالیت‌های سیاسی خود از دانشگاه اخراج شد و مجبور شد به صورت مخفی زندگی کند. در سال ۱۹۸۳، به دنبال سرکوب شدید چپ توسط ‌رژیم، چند تن از اعضای باقی‌مانده حزب کارگران سوسیالیست مجبور شدند کشور را ترک کرده و به تبعید ‍بروند. در پاریس، با وجود شرایط بسیار دشوارشان، آن ها به فعالیت‌های خود ادامه دادند و یک نشریه نظری-سیاسی جدید به نام سوسیالیسم و انقلاب منتشر کردند که تا سال ۱۹۸۹ ادامه داشت.

سپهر با بخش فرانسوی بین‌الملل چهارم همکاری می‌کند و مقالاتی درباره وضعیت سیاسی ایران برای روزنامه‌ها و مجلات آن می نویسد. در تبعید، تلاش های سپهر در جهت تشکل یابی جنبش کارگری سازمان‌یافته‌ای در سطح ملی در ایران بوده است.

در سال ۲۰۰۷، سپهر همراه با دیگر فعالان چپ ایرانی تبعیدی در فرانسه سپهر انجمن «همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران – فرانسه» را تأسیس کردند. از اهداف این انجمن راه‌اندازی کارزاری بین المللی علیه سرکوب در ایران در کل و برای به گوش رساندن صدای طبقه کارگر ایران بطور اخص. او همچنین مسئولیت وب‌سایت این انجمن به نام Echo d’Iran، را بر عهده دارد.

در سال ۲۰۱۰، او همراه با اعضای «همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران – فرانسه» موفق به ایحاد یک کلکتیو بین‌اتحادیه‌ای در فرانسه می شود. این کلکتیو متشکل از کنفدراسیون‌های سندیکایی فرانسوی CGT، CFDT، FSU، اتحادیه سندیکایی Solidaires و UNSA ، به‌طور منظم در حمایت از کارگران و مردم ستمدیده ایران فعالیت می‌کند. هم‌زمان با فعالیت های فوق، سپهر آثار متعددی منتشر کرده است: خبرنامه اخبار کارگری در ایران به زبان فرانسه (Echo d’Iran )، ترجمه حدود ادبیات کلاسیک مارکسیستی (تروتسکی، لنین، ماندل و غیره) به زبان فارسی، انتشار نشریه در دفاع از مارکسیزم و نگارش و ترجمه کتاب های متعدد.